Όνειρο θερινής νυκτός η συνένωση των σωματείων

του Μιχάλη Αγραφιώτη

Σε μια περίοδο εξαιρετικά κρίσιμη για την επιχείρηση είναι δεδομένο ότι η ομόνοια, η σύμπνοια και η ενότητα των εργαζομένων αποτελεί βασική προϋπόθεση για την επίτευξη των στόχων. Όταν όμως υπάρχουν στελέχη τους που εξαπολύουν επιθέσεις εναντίον συναδέλφων τους ή έχουν αρχηγικές τάσεις ή ανήκουν σε παρατάξεις που στηρίζουν την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, τότε σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να πείσουν τους συναδέλφους

τους για την επίτευξη ενός κοινού μετώπου αντιμετώπισης της πολιτικής της κυβέρνησης.

Τις τελευταίες ημέρες που παρουσιάστηκε το σχέδιο αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, ως δια μαγείας άρχισαν να ανοίγουν μέτωπα μεταξύ συνδικαλιστών. Είδαμε αρκετές δηλώσεις που μόνο κλίμα σύμπνοιας και ομόνοιας δεν αναδεικνύουν. Ανεξαρτήτως της εγκυρότητας των δηλώσεων και των καταγγελιών, το timing δεν βοηθάει να δημιουργηθεί το ανάλογο κλίμα για την αντιμετώπιση της κατάστασης. Αντίθετα αρχίζει να διαμορφώνεται μια έντονη διαμάχη που φαίνεται πως προέρχεται από κομματική αντιπαράθεση, ειδικά μεταξύ των υποστηρικτών των μνημονιακών κομμάτων που βρίσκονται σε δύσκολη θέση και από την άλλη των αντιμνημονιακών που πλεονεκτούν λόγω του καταγγελτικού λόγου κατά των αποκρατικοποιήσεων.

Η ενοποίηση των σωματείων είναι μια διαδικασία επίπονη και πολυδαίδαλη. Υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις ειδικά από σωματεία με ιστορικό χαρακτήρα, αλλά και σωματεία που όπως φαίνεται από τις ανακοινώσεις τους δεν έχουν ταυτόσημη θεώρηση των πραγμάτων και ίδια φιλοσοφία με όλους.
Το χειρότερο από όλα είναι ότι οι επικεφαλής ορισμένων σωματείων συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις κομματικές τους παρατάξεις, συμμετέχουν σ΄αυτές παρά το γεγονός ότι προχωρούν την ιδιωτικοποίηση. Και εδώ διαπιστώνουμε το οξύμωρο να είναι στελέχη μιας παράταξης που δρομολογούν την ιδιωτικοποίηση και ταυτόχρονα να αντιδρούν απέναντι στην ίδια τους την παράταξη.

Άρα για να υπάρξει η πολυπόθητη ενότητα οφείλουν να παραιτηθούν από τις κομματικές θέσεις έστω και αν είναι απλά μέλη, να προχωρήσουν σε αποχώρηση από τις ηγετικές θέσεις των σωματείων τους για να δείξουν το παράδειγμα ότι δεν διέπονται από τάσεις «αρχηγικές» και να συσπειρωθούν σε ένα ενιαίο μέτωπο αφήνοντας πίσω τις συνδικαλιστικές διαμάχες. Μόνο τότε θα αποδείξουν στους εργαζομένους αλλά και στους πολιτικούς που προωθούν την ιδιωτικοποίηση ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ενωμένο και δεν διέπεται από υποκρισία και αυταρχισμό.