Ν.ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ: "Δεν μας αξίζει να ζούμε με το κεφάλι σκυφτό"

Η ομιλία του Νίκου Φωτόπουλου,Προέδρου της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, στην Γενική Συνέλευση του ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΤΩΝ - Δ.Ε.Η.

Μια και ο Πρόεδρός σας ασχολείται με το μπάσκετ, πρέπει να του πω ότι πριν από λίγο έβαλε τρίποντο με αυτό που είπε, ότι η γνώση κάνει τον άνθρωπο ακατάλληλο για εκμετάλλευση.

Πράγματι, έτσι είναι και  αυτό είναι τρίποντο. Δεν την είχα ξανακούσει αυτήν την φράση. Τη κρατώ. Θα μου μείνει και θα τη

χρησιμοποιώ  Νίκο.

Φίλε Πρόεδρε, φίλε Γραμματέα, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι ιδιαίτερη  χαρά και τιμή για μένα να καλούμαι να απευθύνω σύντομο χαιρετισμό στη  κοπή της πίτας των καταμετρητών της ΔΕΗ.

Ειλικρινά πιστέψτε με, δεν  είναι σχήμα λόγου. Δεν είναι  υπερβολή. Όντως χαίρομαι που σήμερα, τώρα, τούτη εδώ τη στιγμή, είμαι εδώ, ανάμεσά σας. Μαζί σας σε αυτήν την αίθουσα.

Χαίρομαι γιατί είμαι  μαζί με φίλους. Μαζί με συναγωνιστές. Χαίρομαι γιατί με το Σωματείο σας, με την ηγεσία του Σωματείου σας, με όλους εσάς τα προηγούμενα χρόνια όλοι μαζί δώσαμε μάχες και μάχες, αγώνες και αγώνες για να προασπίσουμε τη μεγαλύτερη επιχείρηση του ελληνικού λαού. Τη ΔΕΗ.

Την επιχείρηση που έχουμε την τιμή να δουλεύουμε. Την επιχείρηση από την οποία ζούμε. Αγαπητοί συνάδελφοι, κάθε φορά που αλλάζει ο χρόνος όλοι οι άνθρωποι έχουμε τη τάση να ευχόμαστε και να ελπίζουμε σε μία καλύτερη χρονιά.

Εγώ ως Πρόεδρος της Ομοσπονδίας  με ιδιαίτερη σεμνότητα σας λέω  το εξής:  προς Θεού συνάδελφοι μου, εάν θέλουμε η χρονιά να είναι  καλύτερη, δεν πρέπει να περιοριστούμε στις ευχές και στην ελπίδα.

Πρωτίστως πρέπει να αγωνιστούμε  και πρέπει να αγωνιστούμε με όλη  τη δύναμη της ψυχής μας. Και λέω  με όλη τη δύναμη της ψυχής μας, γιατί αυτά που συνέβησαν σε βάρος  μας τα τελευταία 3 χρόνια, αλλά και  αυτά που μεθοδεύονται για τη συνέχεια, δεν είχαν και δεν θα έχουν προηγούμενο.

Αγαπητοί συνάδελφοι, με άλλοθι τη κρίση της οικονομίας
και  τη κατάντια στην οποία έφτασε η  χώρα, κατάντια για την οποία ευθύνονται όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών, το βλέπετε, το ζείτε, κάθε μέρα ξεριζώνεται και αφαιρείται κάθε κατάκτησή μας.

Το κεφάλαιο, η αστική τάξη, τα συμφέροντα, πείτε το όπως θέλετε, έχει βάλει μπροστά την τρόικα και τα μνημόνια, και κάθε μέρα που  περνά μας ξαναπαίρνει πίσω ότι  με αγώνες και θυσίες κερδίσαμε, κατακτήσαμε μετά τον πόλεμο.

Κάθε μέρα που περνά, το βλέπετε, το ζείτε, μας μετατρέπουν  σε σύγχρονους δούλους και σκλάβους και εμάς και τα παιδιά μας. Για  αυτό αγαπητοί συνάδελφοι,  στο όνομα  των αγώνων που δώσαμε για την  τιμή και την αξιοπρέπεια, για μία καλύτερη ζωή, έχουμε χρέος, έχουμε καθήκον να σταθούμε όρθιοι και να παλέψουμε.

Να παλέψουμε με πίστη  και πάθος. Το πάθος του Κυναίγειρου. Ναι, έτσι πρέπει να παλέψουμε. Όπως πάλεψε ο Κυναίγειρος στη μάχη του  Μαραθώνα. Με ψυχή, με πάθος.

Γιατί όπως βλέπετε, κάθε μέρα που περνά, κλέβουν τις ζωές μας. Κάθε μέρα που περνά μας φράζουν  το δρόμο προς το μέλλον. Κάθε μέρα που  περνά, όπως ήδη είπα, μας μετατρέπουν  σε σύγχρονους δούλους και σκλάβους. 

Μας βάζουν να πληρώνουμε τα κλεμμένα και σπασμένα άλλων. Αυτό συμβαίνει συνάδελφοι. Τα κλεμμένα και σπασμένα άλλων πληρώνουμε. Για αυτό και πρέπει να τους φωνάξουμε, αλλά να το εννοούμε. Γιατί πολλές φορές περιοριζόμαστε στα λόγια.

Πρέπει να τους φωνάξουμε όλοι, σαν να είμαστε ένας άνθρωπος, με όλη τη δύναμη της ψυχής μας. Ως εδώ και μη παρέκει. Ναι, ως εδώ και μη παρέκει.

Γιατί δεν τα φάγαμε μαζί και δεν  τα κλέψαμε μαζί. Γιατί όπως και  να το κάνουμε, δεν κυβερνούσαμε εμείς  αυτόν τον τόπο. Δεν κυβερνούσαμε μαζί. Δεν είμαστε εμείς αυτοί που διοικούσαν αυτόν τον τόπο.

Για αυτό και πρέπει να τους φωνάξουμε, ως εδώ και μη παρέκει. Για αυτό και πρέπει να αρνηθούμε. Έτσι και  αλλιώς μας κατάντησαν να μην έχουμε να πληρώνουμε τα σπασμένα και κλεμμένα άλλων.

Με βάση λοιπόν αυτά τα λόγια, φίλε Πρόεδρε, σου απλώνω και σας απλώνω το χέρι, όπως κάναμε και τα προηγούμενα χρόνια, έτσι να συνεχίσουμε και τώρα στη νέα χρονιά, το 2013. να παλέψουμε μαζί. Να αγωνιστούμε μαζί για μία καλύτερη ζωή, για μία ζωή με αξιοπρέπεια.

Γιατί το διακύβευμα σήμερα είναι  αυτό. Η αξιοπρέπειά μας. Η δυνατότητα να ζούμε με αξιοπρέπεια. Σας απλώνω το χέρι να παλέψουμε μαζί, να προασπίσουμε την επιχείρηση από την οποία  ζούμε εμείς και οι οικογένειές  μας.

Σας απλώνω το χέρι να αγωνιστούμε, να παλέψουμε μαζί, να προασπίσουμε ότι απέμεινε από το ασφαλιστικό μας, που του έχουν δημιουργήσει ένα σωρό προβλήματα.

Και βεβαίως, σας απλώνω το χέρι και  δεν πρέπει να το ξεχνάμε ούτε στιγμή αυτό, πέρα από τον αγώνα που  θα δώσουμε, να γίνει ο καθένας  μας και όλοι μαζί, σανίδα σωτηρίας για το 1,5 εκατομμύριο άνεργους συνανθρώπους μας και τα 3 εκατομμύρια που ζουν κάτω από το όριο φτώχειας.

Συνάδελφοί μου, για μία άλλη ζωή παλέψαμε και αγωνιστήκαμε, μοχθήσαμε, μόχθησε ο καθένας σας όλα  αυτά τα χρόνια. Δεν μας αξίζει να ζούμε με το κεφάλι σκυφτό.

Για αυτό, και στο φέρετρο του  μνημονίου που μας έχουν ρίξει, γιατί αυτή είναι η αλήθεια, τα μνημόνιά τους είναι φέρετρα, στο  φέρετρο του μνημονίου που  μας έχουν ρίξει, να μην τους αφήσουμε να κλείσουν το καπάκι. Να σηκωθούμε όρθιοι, να πεταχτούμε όρθιοι και σαν ένας άνθρωπος όπως είπα και πιο μπροστά, να βγούμε στο δρόμο. Να βγούμε στους δρόμους και εκεί να αναμετρηθούμε και με τη τρόικα και με τα μνημόνιά τους.

 

Εκεί να παλέψουμε, να αγωνιστούμε, για να ζήσουμε και εμείς και τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια. Όρθιοι και όχι σκυφτοί.  Με αυτά τα λίγα λόγια, από καρδιάς σας εύχομαι καλή χρονιά, υγεία και δύναμη συνάδελφοι και καλούς αγώνες.

Ψηλά το κεφάλι. Στο τέλος  εμείς θα νικήσουμε. Το λέω και  το πιστεύω. Το λέω και το πιστεύω, γιατί πιστεύω πολύ στη δύναμη που έχουμε ως εργαζόμενοι.

Εμείς οι εργαζόμενοι είμαστε  παντοδύναμοι και η δύναμή μας  εδράζεται στη μάζα. Εδράζεται  στο ότι είμαστε πολλοί. Στο  ότι είμαστε εκατοντάδες, στο  ότι είμαστε χιλιάδες, στο ότι  είμαστε δεκάδες χιλιάδες, στο ότι είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες, στο ότι είμαστε εκατομμύρια.

Αυτή η δύναμη όμως φαίνεται και φέρνει αποτέλεσμα, όταν είμαστε  ενωμένοι και όταν ταυτόχρονα κινούμαστε όλοι μαζί. Αυτό είναι λοιπόν που  πρέπει να παλέψουμε να πετύχουμε.

Ενότητα και να κινούμαστε όλοι μαζί. Συντονισμένους αγώνες, όχι  ο ένας τη μία εβδομάδα, ο άλλος  την άλλη. Όλοι μαζί μπορούμε. Γι’  αυτό και λέω, ότι στο τέλος  εμείς θα νικήσουμε. Να είστε καλά.