Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2012

Electric CATASTROIKA (νέο video) και «Αρπαχτές» δισ. με την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ


Για τις σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις ξεπουλήματος της ΔΕΗ δεν διαμαρτύρεται μόνο η αριστερά. Ακόμη και ο δεξιός δημοσιογράφος Γιώργος Κύρτσος έγραψε πύρινο άρθρο τον περασμένο Ιούλιο, με πολλά στοιχεία:

[Γιώργος Κύρτσος] “…Ο κ. Σαμαράς υποχρεώνεται από αυτούς που τον ελέγχουν μέσω μνημονίου ή τον καθοδηγούν μέσω διαπλοκής σε μία εξαιρετικά δύσκολη πολιτική αναμέτρηση με αβέβαιο αποτέλεσμα. Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, εάν τελικά επιχειρηθεί, δεν θα είναι τόσο ένα πλήγμα κατά των συντεχνιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, που άλλωστε αναπτύχθηκαν από τον «πράσινο» και τον «γαλάζιο» συνδικαλισμό, όσο ένα πλήγμα κατά της εθνικής οικονομίας, των δημόσιων οικονομικών και των περισσότερων καταναλωτών ηλεκτρικής ενέργειας. Σε αυτό το συμπέρασμα μας οδηγεί η ιστορία των μετοχοποιήσεων της ΔΕΗ, αλλά και ο τρόπος διαχείρισής της στο πλαίσιο που ορίζει η διαπλεκόμενη εξουσία…”
[...]
Διαπλεκόμενη υπονόμευση
Τα τελευταία χρόνια οι κυβερνήσεις προετοίμασαν το έδαφος για τη συνολική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ υπονομεύοντας, στο μέτρο του δυνατού, τη λειτουργία της. Το όλο σύστημα «απελευθέρωσης» της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας λειτουργεί σε όφελος των ιδιωτικών επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας και σε βάρος της ΔΕΗ.
[...]
Οι διαπλεκόμενες αντιπαλότητες για τον έλεγχο της αγοράς ενέργειας σε βάρος της ΔΕΗ έχουν καταγραφεί και σε πολιτικό
επίπεδο. Αναφέρουμε ενδεικτικά το αναλυτικό ρεπορτάζ της εφημερίδας «Η Αυγή» (Παρασκευή 29 Ιουλίου 2011), με τίτλο «Ενέργεια: πέρασε η ρύθμιση υπέρ του ομίλου Μυτιληναίου. [και] Ηρώ Διώτη: Σε τέσσερις πράξεις η εξυπηρέτηση Μυτιληναίου».
Από τα παραπάνω προκύπτει το πολιτικό συμπέρασμα ότι ο ζήλος που επιδεικνύει ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς σε ό,τι αφορά την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ πρέπει να αποδοθεί στις δεσμεύσεις του μνημονίου αλλά και στην προσπάθειά του να εξυπηρετήσει τα διαπλεκόμενα συμφέροντα που στήριξαν την πολιτική του προσπάθεια. Είναι γνωστό ότι έφτασε στο σημείο να βάλει συγγενείς βασικών μετόχων του MEGA στην εκλογική λίστα της Α΄ Αθηνών της ΝΔ, προσφέροντας και παρασκηνιακές εγγυήσεις για την εκλογή τους στο Κοινοβούλιο. Όλα δείχνουν ότι είναι υποχρεωμένος να παίξει το παιχνίδι των διαπλεκόμενων συμφερόντων μέχρι το τέλος.
Τα όρια της συντεχνίας
Σε μια προσπάθεια να καλύψει τη διαπλεκόμενη εξάρτησή του, ο πρωθυπουργός κ. Σαμαράς ανεβάζει τους τόνους και καταγγέλλει τις συντεχνίες που στέκονται εμπόδιο στην ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Ταυτίζει μάλιστα πολιτικά τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ κ. Φωτόπουλο με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Τσίπρα, κάνοντας, για προφανείς λόγους, μερικά πολιτικά και λογικά άλματα.
[...]
Οι συνδικαλιστικοί εκπρόσωποι των εργαζομένων στη ΔΕΗ δεν είναι βέβαια «άγγελοι», από την άλλη πλευρά όμως χρειάζεται μεγάλη δόση πολιτικής υποκρισίας για να αποδοθούν τα σημερινά προβλήματα της ΔΕΗ σε αυτούς. Η Επιχείρηση πλήρωσε ακριβά τα τελευταία χρόνια την οργανωμένη «λεηλασία» της από τους ιδιώτες παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας, αλλά και τη μετατροπή της σε φοροεισπράκτορα –με πρωτοβουλία του τότε υπουργού Οικονομικών κ. Βενιζέλου–, εξέλιξη που αύξησε θεαματικά τις ανείσπρακτες οφειλές προς αυτήν στα 1,2 δισ. ευρώ.
Την καλύτερη απάντηση πάντως στη θεωρία Σαμαρά για συνεργασία Φωτόπουλου-ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εμποδιστεί η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ έδωσε την περασμένη Τετάρτη ο πρόεδρος της ΔΑΚΕ Ιδιωτικού Τομέα Ν. Κιουτσούκης με σκληρή δήλωσή του κατά των αποκρατικοποιήσεων, που είχε το χαρακτήρα πολιτικής προειδοποίησης προς την κυβέρνηση της ΝΔ και τα συμφέροντα που υπαγορεύουν τις κινήσεις της.
Ο Κύρτσος μίλησε για όλα αυτά και στο “Σχολιάζοντας την Επικαιρότητα”, τότε. Εφτιαξε μάλιστα και video, που ανέβασε ο ίδιος στο YouTube (αλλά με πολύ λίγες θεάσεις μέχρι τώρα):
 


Στην Ελλάδα, τα ΜΜΕ κατακλύζονται από την ορολογία της “απελευθέρωσης της αγοράς” , χωρίς όμως καμμία ενημέρωση για το γνωστό γεγονός (στα οικονομικά) ότι τα λεγόμενα “φυσικά μονοπώλια” δεν προσφέρονται για ιδιωτικοποίηση, ιδίως όταν αφορούν αγαθά πρώτης ανάγκης για το σύνολο της κοινωνίας, ή (τουλάχιστον) δεν προσφέρονται για εύκολες ιδιωτικοποιήσεις, ακόμη και για όσους τάσσονται γενικά “υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων”. Πολλοί δεξιοί (ή τουλάχιστον μη-αριστεροί) οικονομολόγοι δεν πιστεύουν καθόλου στην ιδιωτικοποίηση φυσικών μονοπωλίων.
Ένα αγαθό που αποτελεί φυσικό μονοπώλιο, δεν συμφέρει να παράγεται ή να διατίθεται από πολλούς παρόχους, λόγω του ότι απαιτεί “οικονομίες κλίμακας“. Οσο πιο μεγάλη η παραγωγή, τόσο πέφτει το κόστος, αλλά και όσο πιο πολλοί οι πάροχοι τόσο ανεβαίνει το κόστος (επιβαρύνοντας και το εξυπηρετούμενο κοινό). Ακόμη και να ήθελε μια κυβέρνηση “υγιή ανταγωνισμό”, στην περίπτωση ιδιωτικοποίησης φυσικών μονοπωλίων συναντά ανυπέρβλητα εμπόδια, χώρια η αύξηση τιμών και η χειροτέρευση των παρεχόμενων υπηρεσιών, κάθε φορά που ιδιωτικοποιήθηκε π.χ. το νερό ή ο ηλεκτρισμός, σχεδόν παντού στον κόσμο. Ειδικά για τον ηλεκτρισμό, στην καλύτερη των περιπτώσεων (πολύ σπάνια) η ποιότητα και το κόστος παραμένουν στα ίδια περίπου επίπεδα (με τα προ ιδιωτικοποίησης), αλλά στη συντριπτική πλειοψηφία των ιδιωτικοποιήσεων ρεύματος το κόστος ανεβαίνει πολύ και η ποιότητα χειροτερεύει (με διακοπές ρεύματος, περισσότερες βλάβες, κλπ.) Διαβάστε το άρθρο του Κύρτσου για να δείτε και τις “αρπαχτές” που κρύβονται πίσω από την τωρινή μεθόδευση ξεπουλήματος της ΔΕΗ. Τα φυσικά μονοπώλια ορίζονται και περιγράφονται εδώ:
Διαβάστε επίσης:
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
  • Για το τμήμα της CATASTROIKA που χρησιμοποίησα (στο δικό μου video) επικοινώνησα με τον Αρη Χατζηστεφάνου και πήρα τη ρητή άδειά του. (Το ντοκιμαντέρ του διατίθεται για δωρεάν αναπαραγωγή, έτσι κι αλλοιώς). Δείτε το πλήρες ντοκιμαντέρ εδώ: http://www.catastroika.com
  • Αυτή εδώ η ανάρτηση αφορά τη ΔΕΗ και τις ιδιωτικοποιήσεις ηλεκτρισμού. Προς το παρόν δεν θέλω να επεκταθώ στο (τεράστιο) θέμα της ιδιωτικοποίησης νερού, με την οποία θα ασχοληθώ προσεχώς. Πάντως… για το νερό είχε κάνει παλιά ανάρτηση και η e-φίλη Enfant De L’Haute Mer, παραθέτοντας και σχετικό video, νομίζω αυτό εδώ, στα γαλλικά με αγγλικούς υπότιτλους, αν και ίσως υπάρχει κάπου με ελληνικούς υπότιτλους:

Για άλλες ιδιωτικοποιήσεις φυσικών μονοπωλίων, διαβάστε στο blog της e-Cynical:
Η περίπτωση της ενέργειας στη Βρετανία
Ας δούμε όμως από πιο κοντά την περίπτωση ιδιωτικοποίησης της ηλεκτρικής ενέργειας στη Μεγάλη Βρετανία, η οποία και χαιρετίστηκε στη βάση τού, πολλαπλώς πλέον ακυρωμένου στην πράξη, δόγματος ότι ελεύθερος ανταγωνισμός σημαίνει καλύτερες τιμές και υπηρεσίες. Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι ότι πολύ σύντομα, οι “ελευθέρως ανταγωνιζόμενες” εταιρίες αποφασίζουν να συνυπάρξουν στα πλαίσια ενός «ωραίου» ολιγοπωλίου.
Σήμερα, στο Ηνωμένο Βασίλειο ο αριθμός των παρόχων ενέργειας από 20 που ήταν στο τέλος του ’90, όταν πρωτοάνοιξε η αγορά, έχει μειωθεί, μέσα από εξαγορές και συγχωνεύσεις, στους 6, οι οποίοι τα καταφέρνουν να συνεννοούνται μεταξύ τους μια χαρά. Ως αποτέλεσμα, η διαφορά στον ετήσιο λογαριασμό ανάμεσα στην ακριβότερη και φτηνότερη εταιρία διαμορφώνεται στο ευτελές ποσόν των 23 λιρών!
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε μια δημόσια εταιρία κοινής ωφελείας και σε μια κερδοσκοπική ιδιωτική έγκειται στον τρόπο αντίδρασης στις διαταράξεις του ευρύτερου οικονομικού περιβάλλοντος και στον τρόπο απορρόφησης των κραδασμών που ανακύπτουν. Το 2009, η Centrica ο μεγαλύτερος πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας στο Ηνωμένο Βασίλειο, με 16 εκατ. οικιακούς πελάτες ανακοίνωσε αύξηση της τιμής της κιλοβατώρας κατά 35%, λόγω αύξησης των διεθνών τιμών πετρελαίου. Όταν όμως αργότερα η χοντρική τιμή της ενέργειας έπεσε περίπου στο μισό, οι οικιακοί λογαριασμοί μειώθηκαν μόνο κατά 4%. Δεν χρειάζεται να πάμε όμως μακριά. Ανάλογη εμπειρία υπάρχει κι εδώ με τη λιανική τιμή της βενζίνης σε σχέση με τις διακυμάνσεις των διεθνών τιμών.
Μικρή επίσης διασπορά τιμών ανάμεσα σε ιδιώτες παρόχους παρατηρείται και στις δικές μας εταιρίες τηλεφωνίας. Η αποδιδόμενη δε πτώση της τιμής της αστικής μονάδας στην είσοδο πολλών παικτών στον κλάδο, και άρα στα καλά του ανταγωνισμού, στην πραγματικότητα δεν οφείλεται παρά στην αλματώδη πρόοδο της τεχνολογίας των τηλεπικοινωνιών, στη δραματική μείωση των τιμών των ηλεκτρονικών συστημάτων που την υποστηρίζουν, όπως επίσης και στη διεύρυνση των προσφερόμενων υπηρεσιών, υπό μορφή «πακέτων», τα οποία και αυξάνουν τη δυνατότητα άντλησης κερδών. Έτσι μια σύγκριση, για παράδειγμα, της σημερινής τιμής της αστικής κλήσης με αυτή προ 20 ή 30 ετών δεν θα είχε κανένα απολύτως νόημα. Αποτελεί επίσης διεθνή πρακτική, όταν μια δημόσια εταιρία βρεθεί σε τροχιά ιδιωτικοποίησης, να αυξάνει εκ των προτέρων τα τιμολόγια, σε βαθμό τέτοιο, ώστε να καταστεί «ελκυστική» στους μελλοντικούς ιδιώτες αγοραστές. Σ’ αυτό ακριβώς στόχευαν και οι τελευταίες αυξήσεις τιμολογίων της ΔΕΗ.
Φυσικά, αν κοιτάξουμε γύρω μας θα διαπιστώσουμε πολλές περιπτώσεις αναίρεσης του βασικού ατού των ιδιωτικοποιήσεων, που είναι οι χαμηλότερες τιμές. Άλλο ένα παράδειγμα αποτελεί η ιδιωτικοποίηση πρώην κρατικών αεροπορικών εταιριών, της Ολυμπιακής συμπεριλαμβανομένης. Ενώ, τον πρώτο καιρό είχε παρατηρηθεί σημαντική μείωση των αεροπορικών ναύλων, στη συνέχεια οι εταιρίες, ως αναμενόταν, προχώρησαν σε συγχωνεύσεις και σε σύσταση συμμαχικών ομίλων, (alliances), με αποτέλεσμα οι ναύλοι να αρχίσουν να παίρνουν την ανηφόρα. Έτσι, σε όλες τις περιπτώσεις ιδιωτικοποιήσεων αυτό που τελικά συμβαίνει είναι η αντικατάσταση ενός κρατικού μονοπωλίου με ένα ιδιωτικό ολιγοπώλιο….

στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου