ΓΙΑ ΕΝΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Το Συνέδριό μας δεν είναι όπως τα προηγούμενα. Η αλήθεια που μόλις πριν δυο χρόνια ακούγονταν σαν προπαγανδιστική υπερβολή, είναι πλέον κοινός τόπος.

Η χώρα βρίσκεται υπό οικονομική κατοχή και ο λαός μας είναι υποτελής ενός χρέους που δεν δύναται να εξοφληθεί ή να εξυπηρετηθεί. Όλα τα “μέτρα σωτηρίας” που πάρθηκαν αποδείχτηκαν καταστροφικά για εργαζόμενους και μικρομεσαίους. Μόνοι ωφελημένοι οι τράπεζες και οι μεγαλοβιομήχανοι. Η χώρα βουλιάζει και δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα.

Οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι διεθνείς οργανισμοί της “παγκοσμιοποίησης” απαιτούν την εκποίηση της χώρας. Δημόσιος και ιδιωτικός πλούτος, έδαφος και υπέδαφος, βουνά και θάλασσες ετοιμάζονται να πωληθούν και να παραχωρηθούν προς εκμετάλλευση με διαδικασίες fast track.

Όλο και περισσότεροι πολίτες αντιμετωπίζουν το φάσμα της κατάσχεσης από τις τράπεζες ή/και τις εφορίες.

 

Πιστή στις εντολές των δανειστών, η “ελληνική” κυβέρνηση ετοιμάζει νέες εφεδρείες και απολύσεις, επιδιώκοντας νέα υποβάθμιση των δημόσιων υπηρεσιών προς τους πολίτες, νέο πλήγμα σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικο-ασφαλιστικά δικαιώματα. Υγεία και Παιδεία καταστρέφονται και εμπορευματοποιούνται.

Ουσιαστικά δεν υπάρχει απόφαση του “ελληνικού” κράτους που να μπορεί να ισχύσει χωρίς την έγκριση των δυνάμεων κατοχής! Και η κατάσταση θα χειροτερεύσει αν περάσουν τα νέα μέτρα.

Μπροστά σε αυτά, κανένας δεν μπορεί να αντισταθεί μόνος του. Καμία ομοσπονδία, κανένας φορέας, κανένα πρωτοβάθμιο σωματείο.

 

ΔΕΝ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ, ΑΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ!

 

Η λύση βρίσκεται στη μεταξύ μας αλληλεγγύη και στην κοινή αντίσταση ενάντια σε όσους μας κλέβουν τη ζωή και την ελπίδα. Ενάντια σε αυτούς που παραδίδουν τη χώρα και τις στρατηγικές της υποδομές, το δημόσιο πλούτο, τη ΔΕΗ, τους μισθούς και την περιουσία μας σε κάθε είδους συμφέροντα εγχώρια και ξένα. Που μας οδηγούν στην εξαθλίωση, που απαξιώνουν τη ζωή μας και καταργούν τα δικαιώματά μας.

 

Σας καλούμε να κάνουμε τη διαφορά όλοι μαζί. Μαζί με αυτούς που αντιστάθηκαν στη διάσπαση και στο ξεπούλημα της ΔΕΗ και της ηλεκτρικής ενέργειας, που αντιπάλεψαν τη “λύση” του ασφαλιστικού, την ισοπέδωση των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Μαζί με όσους είναι πάντα στην πρώτη γραμμή των αγώνων αλλά και στους χώρους εργασίας. Ενάντια στη λογική της κομματικής ψήφου, να στηρίξετε όσους παλεύουν για την αγωνιστική ενότητα των εργαζομένων, όσους υπακούουν μόνο στις ανάγκες της χώρας, του λαού, των οικογενειών μας.

 

Σας καλούμε να συναντηθούμε όλοι σε αυτήν τη μάχη για την αξιοπρέπεια μας και τη ζωή μας, με συλλογικότητα, αλληλεγγύη και όραμα. Γιατί τους κρίσιμους αυτούς καιρούς χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε τη συλλογική δράση, τα Συνδικάτα μας.

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ!  OΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!

 

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ  «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ  ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΕΗ»

ΓΙΑ  ΤΟ  Δ.Σ.  ΤΗΣ  ΓΕΝΟΠ  ΚΑΙ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ  ΣΤΗΝ  ΓΣΕΕ.

 

ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ!

Η ΗΛΕΚΤΡΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΚΙ ΟΧΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ

 

Η τρόικα (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ) και η “ελληνική” κυβέρνηση επιδιώκουν το ολοκληρωτικό ξεπούλημα του ενεργειακού δυναμικού της χώρας, μαζί και τη μεγαλύτερη ελληνική επιχείρηση, τη ΔΕΗ. Λιγνίτες και λιγνιτωρυχεία, νερά και υδροηλεκτρικά, γραμμές και δίκτυα, εργοστάσια και εμπορία! Το 17% του μετοχικού κεφαλαίου της ΔΕΗ βρίσκεται ήδη στο ΤΑΙΠΕΔ.

Ο ΑΔΜΗΕ -που θα παρέμενε “εγγυημένα” υπό δημόσιο έλεγχο- πωλείται πρώτος. Με διαδικασίες fast track οδηγείται στο Ταμείο Εκποίησης Δημόσιας Περιουσίας, που διευθύνει ο κος Αθανασόπουλος (θυμηθείτε και το μνημόνιο με RWE). Το κομμάτιασμα στα τρία της μητρικής ΔΕΗ και η πώληση των “μικρών ΔΕΗ με αντιπροσωπευτικό μείγμα καυσίμου” είναι η έτερη επιταγή του νέου μνημονίου. Τα πάγια του ΔΕΔΔΗΕ (της Διανομής) βρίσκονται ήδη στο ΤΑΙΠΕΔ, μαζί με το 17% των μετοχών του Δημοσίου στη μητρική. Σε πόσες “περιοχές” θα τον κόψουν άραγε, πριν εκποιήσουν και τον υπόλοιπο;

Τα πάντα ξεπουλιούνται για να εξασφαλιστεί η απρόσκοπτη κερδοσκοπία του μεγάλου κεφαλαίου. Ο ελληνικός λαός, οι λαϊκοί καταναλωτές, οι εργαζόμενοι κι οι οικογένειές μας είμαστε όλοι περιττά βαρίδια στην πολιτική τους. Περισσεύουμε από την “ανάπτυξη” που σχεδιάζουν και προωθούν.

 

Αρνούμαστε να πουλήσουμε το ενεργειακό μας δυναμικό. Η ΔΕΗ, η ναυαρχίδα της βαριάς μας βιομηχανίας, μπορεί και πρέπει να αξιοποιηθεί σαν βασικός μοχλός για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής οικονομίας. Ο ήλιος, ο άνεμος, το νερό, ο ορυκτός πλούτος δεν μπορούν να είναι πηγή κερδοσκοπίας για τα κρατικοδίαιτα αρπακτικά της αγοράς. Υγεία, Παιδεία, Ενέργεια, Επικοινωνίες, Μεταφορές πρέπει να είναι κοινωνικά αγαθά προσβάσιμα σε όλους κι όχι εμπορεύματα πολυτελείας για λίγους έχοντες και κατέχοντες.

 

Η διεκδίκηση της ηλεκτρικής ενέργειας ως κοινωνικού αγαθού δεν περιορίζεται στον αγώνα κατά των χαρατσιών, αλλά προϋποθέτει την απόρριψη της ευρωενωσιακής πολιτικής των “απελευθερώσεων των αγορών” και ταυτίζεται με την Εθνικοποίηση του ηλεκτρενεργειακού τομέα. Μια ΔΕΗ Ενιαία και Καθετοποιημένη, 100% Δημόσια με Αποκλειστικότητα σε Παραγωγή - Μεταφορά - Διανομή, που θα λειτουργεί για την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών και την ανάπτυξη της χώρας. Μόνο μια τέτοια ΔΕΗ μπορεί να εξασφαλίσει φθηνό ρεύμα για το λαό, χιλιάδες νέες θέσεις σταθερής εργασίας, ικανοποιητικούς μισθούς και δικαιώματα.

 

Αυτή είναι η ιδιαίτερη συμβολή του αγώνα των εργαζομένων στη ΔΕΗ, στον αγώνα όλων των εργαζόμενων της Ελλάδας για να απαλλαγούμε από τα μνημόνια, την “κυβέρνηση” και την τρόικα, για να κατοχυρώσουμε μια πραγματική δημοκρατία και αναπτυξιακή προοπτική για τη χώρα μας.

 

ΤΙ  ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ  ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ;

 

Ο συνδικαλισμός της ενίοτε καλά αμειβόμενης γραφειοκρατίας, των συνεχών υποχωρήσεων, του καταγγελτικού βερμπαλισμού χωρίς ουσία και των άστοχων, αναποτελεσματικών απεργιών των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ που επί χρόνια ακολουθήθηκε, αποδείχτηκε ο καλύτερος σύμμαχος των κυβερνήσεων και των αντεργατικών πολιτικών. Η άποψη πως ό,τι αποφασίστηκε δεν αλλάζει είναι άκρατος δογματισμός και σημαίνει τυφλή παράδοση στις εξελίξεις που άλλοι δρομολογούν για μας χωρίς εμάς.

 

Ο Συνδικαλισμός των ημερίδων με χορηγίες της Διοίκησης και της “απελευθερωμένης αγοράς”… Τα Συνέδρια με “δανεικά” για να στηρίξει η ηγεσία της ΓΕΝΟΠ το σπάσιμο της ΔΕΗ… Έφεραν το ΣΔΟΕ, το Ρακιντζή, τα πρόστιμα και την οικονομική κατάρρευση της Ομοσπονδίας.

Όταν η συνδικαλιστική λειτουργία εξαρτάται από τη στρόφιγγα της διοίκησης κι όχι από τους εργαζόμενους. Όταν η χρηματοδότηση χρησιμοποιείται για την προπαγάνδιση της “προσαρμογής στην ιδιωτικοποίηση” και για να καθησυχάζει τους εργαζόμενους ότι “εξασφαλίστηκαν”. Όταν τα οικονομικά της Ομοσπονδίας και των Σωματείων είναι γνωστά σε όλους εκτός από αυτούς στους οποίους ανήκουν τα χρήματα, τους εργαζόμενους... η κατάληξη είναι αναπόφευκτη. Τη μέρα που η κυβέρνηση δεν χρειάζεται άλλο αυτές τις “συνδικαλιστικές” πρακτικές, κλείνει τη στρόφιγγα και στραγγαλίζει το Συνδικάτο. Αυτό συμβαίνει σήμερα!

 

Δεν κρύβουμε την πραγματικότητα κάτω από το χαλί. Δεν κάνουμε, όπως άλλοι, τους ανυποψίαστους. Οι οικονομικοί πόροι που διαχειρίστηκαν επί σειρά ετών οι ηγεσίες της ΓΕΝΟΠ, δεν πήγαν σε “Αγώνες”, αλλά στην απόσπαση συναίνεσης, στη δημιουργία συσχετισμών και πλειοψηφιών.

Αν το Συνδικάτο θέλει να έχει Αύριο, πρέπει να είναι διαφορετικό από το Χτες. Αρνούμαστε να πληρώσουν τα Σωματεία και οι εργαζόμενοι την όποια συνδιαλλαγή. Τα “δάνεια” και τα “πρόστιμα” να τα πληρώσουν αυτοί που τα υπέγραψαν. Η διαφάνεια και η κάθαρση δεν είναι υπόθεση καμιάς διοίκησης και κανενός Ρακιντζή. Άλλο στόχο έχουν αυτοί. Το συνδικαλιστικό κίνημα είναι υπόθεση των εργαζομένων. Αυτοί πρέπει να έχουν και να ζητήσουν το λόγο και σε αυτούς πρέπει να λογοδοτούμε για τα πάντα. Πρέπει να ανοίξει μια άλλη προοπτική! Σήμερα, χρειαζόμαστε τα συνδικάτα μας περισσότερο παρά ποτέ. Πρέπει να γίνουν τα όπλα της αντεπίθεσής μας για να πάρουμε πίσω το χαμόγελο, την ελπίδα, τη ζωή μας. Για να κατακτήσουμε ξανά την αξιοπρέπειά μας.

 

ΟΙ ΣΥΝΕΔΡΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΥΘΥΝΗ

 

Δεν αντιμετωπίζουμε απλά μια ακόμα ολομέτωπη επίθεση στα δικαιώματά μας, όπως στα προηγούμενα Συνέδρια. Δεν είμαστε σε περίοδο που μπορούμε “να τη βγάλουμε καθαρή” με κάποιες μικρότερες ή μεγαλύτερες απώλειες.

Εδώ και χρόνια, η άλλη πλευρά, ο αντίπαλος και οι άνθρωποί του στις γραμμές μας, αξιοποιούν υπαρκτές και ανύπαρκτες αντιθέσεις και αντιπαραθέτουν τη μια κατηγορία εργαζομένων στην άλλη. Τους “βόρειους” στους “νότιους”, τους Τεχνικούς στους Διοικητικούς, τους εργαζόμενους στην Παραγωγή σε αυτούς στη Διανομή ή τη Μεταφορά. Τον τελευταίο χρόνο, οι αντιθέσεις αυτές οξύνονται σε εκθετικό βαθμό για να διευκολυνθούν τόσο το ξεπούλημα του ενεργειακού τομέα, όσο και η φτωχοποίηση όλων των εργαζομένων. Και τελικά, το ξεδόντιασμα του μεγαλύτερου πανελλαδικού βιομηχανικού συνδικάτου της χώρας.

 

Δεν θα μείνουμε εδώ στις ευθύνες των ηγετικών παρατάξεων που κυριάρχησαν στο συνδικαλιστικό κίνημα, στην πολιτική που ακολούθησαν, στη συνδιαλλαγή με την εξουσία. Αν το ζήτημα ήταν μόνο οι ηγεσίες, θα ήταν απλό. Όχι. Το πρόβλημα βρίσκεται στην αντίληψη που οικοδομήθηκε τα προηγούμενα χρόνια, όχι μόνο στο συνδικαλιστικό κίνημα, αλλά σε ολόκληρη την κοινωνία. Στην αντίληψη της ανάθεσης, στο ρόλο του διαμεσολαβητή. Αναθέτουμε στον συνδικαλιστή όχι να οργανώσει τον αγώνα μας, αλλά να “αγωνιστεί” αντί για μας και να λύσει τα προβλήματά μας. Ψηφίζουμε για συνδικαλιστή όχι τον καλύτερο, τον πιο μαχητικό, τον πιο έντιμο, αλλά αυτόν που μπορεί να γίνει ενδιάμεσος με τη διοίκηση και την εξουσία.

 

Αυτή η επιλογή τέλειωσε! Όχι γιατί άλλαξε η αντίληψη, αλλά γιατί δεν είναι πια παραγωγική. Ο “κοινωνικός εταίρος” που την καλλιέργησε και την αξιοποίησε, η εξουσία, η διοίκηση, δεν τη χρειάζεται άλλο. Δεν θέλει πια να συνομιλεί με τις “εταίρες” συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Γι’ αυτό το συνδικάτο μας, όσο κι αν είναι ενσωματωμένο, όσο κι αν διευκολύνει την απελευθέρωση της αγοράς, το κομμάτιασμα της ΔΕΗ και το ξεπούλημά της, την πλήρη διάλυση του Ασφαλιστικού μας και της Δημόσιας Κοινωνικής Ασφάλισης… τόσο αδύναμο είναι να πετύχει και την πιο μικρή εξασφάλιση, και το ελάχιστο ψίχουλο “εξαίρεσης”. Βλέπουμε καθημερινά ότι η πολιτική αυτή μας οδηγεί συντεταγμένα, πειθαρχημένα και με μαθηματική ακρίβεια σαν πρόβατα στη σφαγή. Το καταλαβαίνουν οι ηγεσίες, το αισθάνονται τα ενδιάμεσα στελέχη, το νοιώθουν στο πετσί τους οι εργαζόμενοι.

 

Αυτή η αντίληψη εξέθρεψε την αναξιοπιστία των συνδικάτων. Όσο όμως εξασφάλιζε “κάτι”, αντιδρούσαν λίγοι. Τώρα που αποκαλύπτεται απόλυτα αναποτελεσματική και καταστροφική, η αναξιοπιστία γιγαντώνεται και αδειάζει τα συνδικάτα. Γιατί η πλειοψηφία των συνδικαλιστών και των συνδικαλισμένων δεν γνωρίζει πια τι είναι Συνδικαλισμός. Τον αντιλαμβάνεται μόνο σαν διαμεσολάβηση και συνδιαλλαγή. Πρέπει να ξαναμάθουμε και να ξανακατακτήσουμε έμπρακτα την πραγματική και μεγάλη του δύναμη.

 

Σήμερα πια, όλοι κρινόμαστε από τα έργα μας. Και βασικό έργο της Ομοσπονδίας, κριτήριο της ηγεσίας ή των ηγεσιών της είναι αν πετυχαίνουν την ενότητα όλου του κόσμου ενάντια στα νέα μέτρα, ενάντια στην οικονομική κατοχή και την πολιτική υποτέλεια. Αν υπηρετούν το λαό και τη Δημοκρατία, όχι με παχιά λόγια και ανέξοδους “ηρωισμούς”, αλλά με έργα.

Ποια η συμβολή της ηγεσίας της ΓΕΝΟΠ στο συντονισμό από τα κάτω που επιχειρούν Πρωτοβάθμια Σωματεία και Ομοσπονδίες; Ποια η συμβολή του Σπάρτακου, της ΕΤΕ, της ΕΔΟΠ κ.ο.κ.;

Κριτήριο είναι η συνέπεια στο ΟΧΙ απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις. Η συνέπεια στην υπεράσπιση των κοινωνικών αγαθών κι αυτό δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με εθνικοποιήσεις, με πολιτική αντίθεση στην απελευθέρωση, στην εμπορευματοποίηση των κοινωνικών αγαθών.

 

Η διέξοδος από την κρίση απαιτεί πολιτική πορεία και μέτρα αντίθετα από εκείνα που την προκάλεσαν. Αντίθετα από εκείνα που εντείνουν και βαθαίνουν την κρίση. Απαιτούν πολιτική αντίθετη από αυτή της τρόικας και των εγχώριων δοσιλόγων.

Πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης της εθνικής οικονομίας. Άρνηση αναγνώρισης και πληρωμής του χρέους. Εθνικοποίηση των τραπεζών και έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων. Απαιτείται πολιτική ανάταξης της εσωτερικής αγοράς με αντίστροφη αναδιανομή εισοδημάτων, προς την εργαζόμενη πλειοψηφία κι όχι την πλουτοκρατία. Χρειάζεται δίκαιο και ανταποδοτικό φορολογικό σύστημα. Η φορολογία πρέπει να επιστρέφει στο λαό κι όχι να αιμοδοτεί τα αρπακτικά της ελεύθερης αγοράς και τους διεθνείς τοκογλύφους.

 

Ας σκεφτούμε λίγο… Τι έπαθαν οι Αργεντινοί όταν αρνήθηκαν να πληρώσουν το δημόσιο χρέος; Τι έχασαν οι Ισλανδοί που άφησαν τις τράπεζες να χρεοκοπήσουν, για να μη χρεοκοπήσουν οι ίδιοι; Πόσο μακριά είμαστε από τους Πορτογάλους που όλοι μαζί, σαν μια γροθιά υποχρέωσαν την κυβέρνησή τους, ίσως προσωρινά, αλλά να πάρει πίσω τα μέτρα;

Πώς χαρακτηρίζονται οι πολιτικοί (ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ) που για να «κουρέψουν» 106 δις €, πλήρωσαν ζεστά 118 δις €, θυσιάζοντας ανθρώπινες ζωές; Ή οι άλλοι (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) που για να μην απαιτήσουν διαγραφή των ελληνικών τοξικών ομολόγων από την ΕΚΤ, προτίμησαν να διαγράψουν το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας, προετοιμάζοντας ολοκαύτωμα για τους εργαζόμενους;

 

Πόσο πατριώτες είναι οι μαυροφορεμένοι τραμπούκοι που επενδύουν σε εμφυλιοπολεμικό διχασμό του λαού, στον τρόμο και τον “κοινωνικό αυτοματισμό”; Που βάλουν κατά των αδυνάτων και των “διαφορετικών”, για να αφήσουν στο απυρόβλητο τους ισχυρούς που ασκούν εξουσία; Που ενισχύονται από το κράτος και τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης –όπως όλοι οι παρακρατικοί- για να μας κάνουν όλους Πακιστανούς στη χώρα μας;

Οι εργαζόμενοι δεν έχουμε ανάγκη μαθημάτων πατριωτισμού κι αυτοθυσίας από δοσίλογους πολιτικούς και κομματάρχες που “κυβερνούν ένα διεφθαρμένο λαό” ή που ισχυρίζονται πως “όλοι μαζί τα φάγαμε”. Όχι. Δεν έχουμε όλοι αμύθητα ποσά σε ξένες και ντόπιες τράπεζες. Όπως δεν καταθέτουμε όλοι το αίμα μας στην εφορία, δεν κινδυνεύουμε να μείνουμε όλοι άνεργοι ή χωρίς σπίτι.

Εμείς που ζούμε από τη δουλειά μας, που δεν βιώνουμε λάθρα και παρασιτικά από τόκους, μερίσματα και κέρδη από απλήρωτη δουλειά των άλλων… Εμείς που γινόμαστε καθημερινά θυσία για τα παιδιά μας… Δεν έχουμε ανάγκη πατριωτικών κηρυγμάτων από πατριδοκάπηλους που “θυσιάζουν το πολιτικό τους μέλλον για το καλό της πατρίδας”.

 

Τώρα είναι η ώρα που ο καθένας από εμάς θα πρέπει να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι.

Θα συνεχίσουμε, όπως χθες, να υπηρετούμε τους ίδιους πολιτικάντες και τα αφεντικά τους, τους διεθνείς τοκογλύφους και “επενδυτές”; Ή Θα αλλάξουμε ρότα και θα ταχτούμε με το μέρος αυτών που μας ψήφισαν και που είναι αλήθεια, δεν περιμένουν και πολλά από μας;

Θα βολευτούμε με μια νέα υπόσχεση ψευτοεξαίρεσης, που θα διαψευστεί σε λίγες ώρες;  Ή θα χαράξουμε μια νέα πορεία για την Ομοσπονδία και τα Σωματεία μας;

 

ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

 

Σήμερα, το κύριο δεν είναι να συμφωνήσουμε σε όλα. Κύριο είναι να κάνουμε ορισμένα βασικά, πρακτικά βήματα. Όλοι εμείς που συγκροτήσαμε το συγκεκριμένο ψηφοδέλτιο προερχόμαστε από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους. Ο καθένας έχει τη δική του πορεία στο συνδικαλιστικό κίνημα, τις δικές του ιδεολογικές αναφορές. Άλλοι από μας είναι υπέρ της παραμονής στην ΕΕ ή την ευρωζώνη κι άλλοι υπέρ της άμεσης εξόδου από αυτές. Συμφωνούμε όμως ότι πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να σταματήσει ο αποικιοκρατικός εξευτελισμός ενός ολόκληρου λαού που έχει μετατραπεί σε πειραματόζωο της κρίσης του ευρώ και των εξουσιαστικών μηχανισμών των τραπεζών και των αγορών.

 

Οι διαφορές μας δεν στέκουν και δεν πρέπει να στέκουν εμπόδιο μπροστά στην κοινή δράση για να μην περάσουν τα μέτρα. Να ανατραπεί η τρόικα, οι εγχώριοι συνεργάτες της και η πολιτική τους. Να ανοίξει ο δρόμος, να γίνει ο λαός πραγματικός νοικοκύρης στον τόπο του. Να αποκτήσουμε μια Δημοκρατία άξια της ιστορίας, των αγώνων και των θυσιών του λαού μας.

Γι’ αυτό αποφασίσαμε να συγκροτήσουμε Μέτωπο προσώπων και παρατάξεων. Να σηματοδοτήσουμε το κύριο και να διεκδικήσουμε το αναγκαίο: Την οριστική ρήξη με το σημερινό πολιτικό σύστημα και πριν απ’ όλα με αυτούς που έχουν την κύρια ευθύνη για τη σημερινή κατάντια, το μαύρο μέτωπο της κυβέρνησης και των πολιτικών-συνδικαλιστικών στηριγμάτων της από τη ΓΣΕΕ ως το τελευταίο σωματείο.

 

Αν θέλουμε να πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας, δεν έχουμε περιθώριο να αφήσουμε τα συνδικάτα στα δικά τους χέρια. Δική μας είναι η ευθύνη για τις ηγεσίες τους. Έχουμε τις ηγεσίες που ψηφίσαμε. Σήμερα που όλο και περισσότερο γυρίζουμε την πλάτη στις πολιτικές παρατάξεις που ευθύνονται για τη χρεοκοπία της χώρας, θα αφήσουμε τα συνδικάτα στις παρατάξεις που τους βοήθησαν, τους στήριξαν και τους συνδράμουν ακόμα;

 

ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΡΟΤΑ!

ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ «ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΕΗ»

 

ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ  ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟΥ

1.	ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ        Ανδρέας	ΕΤΕ/ΔΕΗ
2.	ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ     Σαράντος	Σ.Ο.Σ  ΔΕΗ  ΜΕΓ/ΛΗΣ
3.	ΒΑΪΡΙΝΟΣ            Αθανάσιος	ΣΕΕΝ  ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΛΗΛΕΓΓΥΗ
4.	ΓΙΑΝΝΙΚΑΚΗ       Ειρήνη	ΣΕΠ/ΔΕΗ
5.	ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ  Γεώργιος	ΣΥΛ. ΠΤΥΧ. ΜΗΧ/ΚΩΝ Τ.Ε /ΔΕΗ
6.	ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ  Γεώργιος	ΣΕΕΝ  ΕΡΓΑΤΙΚΗ  ΑΛΗΛΕΓΓΥΗ
7.	ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ        Κων/νος	Ε.Π.Σ.Π  ΑΗΣ  ΛΑΥΡΙΟΥ
8.	ΠΑΠΑΔΕΔΕ          Φλώρα	ΣΕΠ/ΔΕΗ
9.	ΠΡΑΣΣΟΣ              Στέφανος	ΣΕΕΝ  ΕΡΓΑΤΙΚΗ  ΑΛΗΛΕΓΓΥΗ