ΔΕΗ: Κανένας Υποψήφιος Αγοραστής στον Ορίζοντα ...

Μπορεί να κοιμάται ήσυχος ο Νίκος Φωτόπουλος, της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Με τις στρεβλώσεις που υπάρχουν στην ενεργειακή αγορά, την αβεβαιότητα στο ρυθμιστικό πλαίσιο και την έλλειψη μιας σαφούς στρατηγικής με μακροπρόθεσμο ορίζοντα ουδείς ξένος σοβαρός επενδυτής θα ενδιαφερόταν να αγοράσει μονάδες της δημόσιας Επιχείρησης, ακόμη κι αν διαθέτονταν «κοψοχρονιά». Και γιατί άραγε να το κάνει; Για να εμπλακεί στα γρανάζια μιας αγοράς που αγκομαχά υπό το βάρος συσσωρευμένων προβλημάτων και τα οποία επιτείνονται από την οικονομική ύφεση;

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι οι επενδύσεις χρειάζονται χρόνο να αποσβεσθούν, άρα, όποιος επενδυτής θα αποφάσιζε να βάλει τα κεφάλαια του στην ελληνική αγορά θα ποντάριζε στο αύριο και όχι στο σήμερα. Πολύ σωστά. Αλλά τι γίνεται όταν το σήμερα προσδιορίζει εν πολλοίς και το αύριο;

Εν αρχή είναι το επενδυτικό κλίμα. Θεωρείται άραγε φιλικό προς υποψήφιους επενδυτές; Έχουν αρθεί οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί που αποθαρρύνουν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες; Μπορεί κάποιος να σχεδιάσει και να προχωρήσει

άμεσα τα επενδυτικά του project ή θα πρέπει να περάσουν από τις μυλόπετρες του δημόσιου ή τοπικού συμφέροντος;

Αμέσως μετά έρχεται η στρατηγική πολιτική στον ενεργειακό τομέα. Είναι ξεκάθαρη; Έχει συνέχεια; Ή κινδυνεύει κάθε φορά να διαφοροποιείται ανάλογα με το ποιο πολιτικό κόμμα είναι στην εξουσία ή τον αρμόδιο υπουργό που αναλαμβάνει το σχετικό χαρτοφυλάκιο;

Εξίσου σημαντικός θεωρείται ο τρόπος λειτουργίας της αγοράς. Ακολουθεί τα κοινοτικά δεδομένα ή είναι προσαρμοσμένη στις ανάγκες των εγχώριων παικτών; Παρουσιάζει μονοπωλιακά χαρακτηριστικά; Το ρυθμιστικό πλαίσιο είναι σταθερό, οι κανόνες του παιχνιδιού λειτουργούν επί ίσοις όροις, ισχύει διαφάνεια στα ζητήματα της τιμολόγησης, της παραγωγής και της προμήθειας του ηλεκτρικού ρεύματος; Λειτουργεί ο ανταγωνισμός σε υγιείς βάσεις προς όφελος τόσο των παραγωγών όσο και των καταναλωτών;

Τέταρτο στοιχείο με βαρύνουσα σημασία. Πώς διαμορφώνεται η κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας; Παρουσιάζει αυξητικές προοπτικές ή συρρικνώνεται εξαιτίας της οικονομικής κρίσης; Υπάρχει σταθερή βιομηχανική βάση που στηρίζει τη ζήτηση ηλεκτρισμού ή περιορίζεται όλο και περισσότερο;

Πέμπτο και τελευταίο στοιχείο, με ιδιαίτερα κρίσιμη σημασία. Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι λαμβάνονται μέτρα αναπτυξιακής προοπτικής για την ίδια τη χώρα; Διαγράφονται προοπτικές εξόδου από την ύφεση σε ένα ορατό μέλλον;

Αν ένας υποψήφιος επενδυτής βρει θετικές απαντήσεις σε όλα αυτά τα ερωτήματα, τότε μπορεί με ασφάλεια να βάλει τα χρήματα του σε μια ενδεχόμενη πώληση, χωρίς συνδικαλιστικούς τριγμούς, μονάδων της ΔΕΗ. Η οποία πώληση ενδεχομένως να μην έχει πια και τόση σημασία, αν συντρέξουν όλες οι παραπάνω προϋποθέσεις. Γιατί απλά η ενεργειακή αγορά θα λειτουργεί με ανταγωνιστικούς όρους και η χώρα θα οδεύει στην έξοδο από το υφεσιακό τούνελ. Γι αυτό θα το ξαναπούμε. Ας μην ανησυχούν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Ποιος ασυλλόγιστος ξένος επενδυτής θα μπλέξει μαζί μας; Δεν ρωτάει πρώτα την τρόικα;