του Ανδρέα Αβραμίδη,

Μέλος του ΔΣ της ΕΤΕ/ΔΕΗ

Κάθε προσπάθεια περιορισμού της εκτός έδρας εργασίας αυξάνει τις εργασίες των εργολάβων και άρα είναι μέρος της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΗ και της μνημονιακής πολιτικής των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Ήδη πολλές από τις εργασίες λόγω της μεθοδευμένης έλλειψης προσωπικού, πέρασαν στους εργολάβους κοστίζοντας πολύ περισσότερο από ότι κόστιζαν όταν εκτελούνταν από δικά μας συνεργεία.

Η απόφαση 225/10.11.2011 του ΔΣ της ΔΕΗ για τις υπηρεσιακές μετακινήσεις, υπηρετεί αυτήν ακριβώς την επιλογή. Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις δεν την εμπόδισαν, λόγω του συμβιβασμού και της συναίνεσής τους με την κυρίαρχη πολιτική. Στην συνέχεια λόγω της απεργιακής κινητοποίησης, αναγκάστηκε η

ΓΕΝΟΠ να παρέμβει για την τροποποίηση της απόφασης που είχε παρθεί.

Η απόφαση του Δ/Σ ελήφθη με πρόταση του τότε Αντιπρόεδρου & Αναπληρωτή Διευθύνοντα Συμβούλου. Η απόφαση ήταν με κριτήρια επιχειρηματικά και όχι εκ των νόμων υποχρέωση. Η αιτία της απόφασης ήταν ουσιαστικά η άποψη της Διοίκησης ότι το εκτός έδρας όπως έχει διαμορφωθεί όλα τα περασμένα χρόνια δεν ανταποκρίνεται στις νέες συνθήκες, τα νέα επιχειρηματικά πρότυπα και την στρατηγική της εταιρείας. Στρατηγική της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, του ανταγωνισμού κλπ.
Τα συνεργεία που εκτελούν εκτός έδρας εργασίες, είναι πολύτιμα για την ΔΕΗ και τον ΑΔΜΕ για πολλούς λόγους.

Γιατί ανταποκρίνονται αμέσως σε οποιαδήποτε ανάγκη δημιουργηθεί σε οποιοδήποτε μέρος της Ελλάδας. Γιατί εκτελούν εργασίες εξειδικευμένες στους σταθμούς παραγωγής, σε μεγάλα ύψη στα δίκτυα και στον βυθό της θάλασσας με υψηλά ποιοτικά χαρακτηριστικά. Αλλά και γιατί συγκροτούνται από τους καλύτερους τεχνίτες που διαθέτουμε. Είναι πολύτιμα και για τα συνδικάτα γιατί οι εργαζόμενοι στα εκτός έδρας έχουν υψηλά ποσοστά συμμετοχής στα συνδικαλιστικά δρώμενα. Η διάλυσή τους θα είναι πλήγμα πρώτα-πρώτα για την ΔΕΗ, μετά για τα συνδικάτα και λιγότερο για τους ίδιους τους εργαζόμενους.

Η απόφαση του ΔΣ συνάντησε την σταθερή αντίσταση των εργαζομένων στις εκτός έδρας εργασίες με την άμεση κήρυξη απεργιακών μέτρων και την τρίμηνη τήρησή τους. Το συσωρευμένο ανεκτέλεστο έργο, τα προβλήματα που αυτό δημιουργεί σήμερα και θα δημιουργήσει στο μέλλον και η μη ορατή λήξη των απεργιακών μέτρων, έκανε την Διοίκηση και τα συνδικάτα να βάλουν νερό στο κρασί τους και να αναζητούν τροποποίηση της απόφασης έτσι ώστε να είναι αποδεκτή από τους εργαζόμενους και να μην δημιουργεί επί πλέον προβλήματα.

Η αναζήτηση λύσης κατέληξε σε 2 προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι του κ. Ζερβού για να υπογραφούν και να σταλούν στον υπουργό προς έγκριση της μίας εξ αυτών. Η μία πρόταση είναι για την αντικατάσταση της απόφασης που είχε λάβει το ΔΣ με αυτήν που επιβάλλει ο 4024/11 και η άλλη με αλλαγές στην ήδη ληφθείσα απόφαση που βελτιώνουν την αποζημίωση και γενικότερα τους όρους της εκτός έδρας εργασίας.

Οι 2 προτάσεις θα σταλούν στον υπουργό προφανώς για να μπορεί να δικαιολογηθεί με την απόφασή του η μη τήρηση της μείωσης του μισθολογικού κόστους κατά 35% κατά το ποσοστό της αύξησης που θα φέρει η αλλαγή του ύψους της αποζημίωσης και των άλλων όρων του εκτός έδρας. Η εξέλιξη είναι σαφώς αποτέλεσμα της επιμονής στα απεργιακά μέτρα των εργαζομένων κύρια στον ΑΔΜΗΕ, στην ΔΠΝ και ΔΠΑΝ χωρίς να είναι και βέβαιη η θετική κατάληξη.
Τα συνδικάτα δεν υπερασπίστηκαν τους εργαζόμενους στις εκτός έδρας εργασίες, στα πλαίσια δε της κατανομής του – 35% τους θυσίασαν.
Μαζί θυσίασαν και τις δραστηριότητες που εκτελούνταν από δικά μας συνεργεία, υπέρ των εργολάβων. Όμως το αν τελικά παραδοθούν ή όχι στους εργολάβους θα εξαρτηθεί από τους ίδιους τους εργαζόμενους και από κανέναν άλλο. Η τρίμηνη τήρηση των απεργιακών μέτρων δείχνει την αποφασιστικότητά τους και είναι εγγύηση ότι τελικά θα είναι νικητές. Τα συνδικάτα πρέπει να αλλάξουν, πρέπει να σταματήσουν να μοιράζουν την φτώχεια που γεννά η αντιλαϊκή πολιτική και να συγκρουστούν μαζί της με όραμα, με μέσα και με στόχους που να πείθουν. Πρέπει να γίνουν δημοκρατικά, ταξικά και αγωνιστικά. Μόνο τότε θα είναι ισχυρά, αποτελεσματικά και θα εξασφαλίζουν τα συμφέροντα των μελών τους όπως αυτά είναι ενταγμένα στα συμφέροντα όλων των εργαζομένων.