Γιατί η ΔΕΗ δεν μπορεί να βγει εκτός Ελλάδας

Τη μακριά λίστα των αποτυχημένων προσπαθειών για διεθνή επέκταση, θύμισε η είδηση που έγινε γνωστή προ ημερών σύμφωνα με την οποία η ΔΕΗ κατέθεσε προσφορά για την κατασκευή των υδροηλεκτρικών εργοστασίων Τσέμπρεν και Γκάλιστε στον ποταμό Τσρνα στα Σκόπια. Για το έργο, κατ΄ αρχήν ενδιαφέρον φέρεται να εκδήλωσαν 10 εταιρείες, τελικά όμως προσφορές υποβλήθηκαν μόνο από τη η ΔΕΗ και τη κινεζική CWE, για τα έργα, των οποίων η επένδυση υπολογίζεται στα 600 με 700 εκατ. ευρώ, σύμφωνα με δημοσιεύματα του τύπου της γειτονικής χώρας. Με δεδομένα πάντως τα προβλήματα χρηματοδότησης επενδύσεων στο εσωτερικό της χώρας, ο συγκεκριμένος διαγωνισμός ίσως να είναι ο πρώτος που θα χαθεί για τη ΔΕΗ, λόγω... κρίσης.

Και αυτό γιατί στις πολλές προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για διεθνή επέκταση, η ΔΕΗ
συνάντησε προβλήματα όχι χρηματοδότησης, αλλά εμπόδια που ξεκινούσαν από τις πολιτικές παρεμβάσεις, μέχρι τη βαλκανική μαφία ή ακόμη και την έλλειψη ενός ολοκληρωμένου σχεδίου με οργανωμένες κινήσεις. Ειδικά στα Σκόπια η ΔΕΗ μετράει μια μάλλον «οδυνηρή» αποτυχία, υπό την έννοια ότι η ελληνική εταιρεία έχασε σε έναν πλειοδοτικό διαγωνισμό όπου υπέβαλε την καλύτερη προσφορά για την κατασκευή της λιγνιτικής μονάδας Negotino. Η συγκεκριμένη αποτυχία, δεν είναι μυστικό, ότι οφείλεται καθαρά σε μεθόδευση εξαιτίας του αρνητικού πολιτικού κλίματος στις σχέσεις Ελλάδας - Σκοπίων, το 2007 όταν και έγινε ο διαγωνισμός.

Βουλγαρία
Πολιτικές προεκτάσεις έχει και μια άλλη αποτυχία της ΔΕΗ στα Βαλκάνια. Ο λόγος για την περίφημη εξαγορά του λιγνττικού σταθμού Bobov Dol στη Βουλγαρία, η απόκτηση του οποίου είχε ανακοινωθεί το 2005. Ωστόσο και σε αυτή την περίπτωση με διάφορες μεθοδεύσεις η ΔΕΗ ποτέ δεν κατάφερε να ολοκληρώσει την εξαγορά και η μονάδα κατέληξε στον αμφιλεγόμενο Βούλγαρο επιχειρηματία Κρίστο Κοβάσκι.

Αποτυχίες μετρά η ΔΕΗ και στις απόπειρες να επεκταθεί από κοινού με συνεταίρους. Όπως για παράδειγμα στο Μαυροβούνιο όπου σε συνεργασία με την Golden Εnergy Οne Ηoldings Ltd (του ομίλου Ρέστη) η ΔΕΗ διεκδίκησε την εταιρεία ηλεκτρισμού του Μαυροβουνίου.

Ή στην περίπτωση της συνεργασίας για την κατασκευή ανθρακικών μονάδων στην Αλβανία μαζί με τη γερμανική RWE. Μια ακόμη περιπέτεια της οποίας η τύχη αγνοείται αφορά τη διεκδίκηση των λιγνιτικών πεδίων του Κοσόβου από κοινού με την αμερικανική Contour Global και την ιταλική Enel.

Εκτός όμως από τις πολιτικές συγκυρίες και τις διακρατικές σχέσεις, γεγονός είναι ότι η ΔΕΗ ουδέποτε απέκτησε συγκεκριμένη στρατηγική επέκτασης σε γειτονικές χώρες. Μια τέτοια στρατηγική θα προϋπέθετε αποδοχή του γεγονότος ότι η εταιρεία νομοτελειακά θα έχανε μερίδιο στην ελληνική αγορά και θα χρησιμοποιούσε αυτή ακριβώς την προοπτική επ’ ωφελεία της, όπως συνέβη στην περίπτωση της Enel στην Ιταλία.

ΑΠΕ - Trading
Πάντως το τελευταίο διάστημα και αφού η ΔΕΗ μέτρησε μόνο αποτυχίες στα βαλκανικά ανοίγματά της, γίνεται μια νέα προσπάθεια διεθνούς επέκτασης μέσω των ΑΠΕ. Η πράσινη ενέργεια άλλωστε είναι ένας τομέας όπου η υλοποίηση επενδύσεων δεν εμφανίζει τις δυσκολίες μιας μεγάλης εξαγοράς. Ακόμη και στον τομέα των ΑΠΕ ωστόσο, δεν υπάρχουν απτά αποτελέσματα πλην της σύναψης συνεργασιών όπως αυτή με την κυπριακή EP Global Energy, του ομίλου Παρασκευαΐδη για εξαγορές έργων κυρίως στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή. Επίσης συνεργασία για υδροηλεκτρικά στη Βοσνία υπάρχει με την Quantum συμφερόντων Β. Ρέστη και Τράπεζας Κύπρου. Εκείνο πάντως που έχει επιτύχει η ΔΕΗ, είναι να ανοίξει γραφεία σε Τουρκία και Βουλγαρία, προκειμένου να διευκολύνει τις συναλλαγές trading ηλεκτρικής ενέργειας. Και καθώς η κρίση ουσιαστικά απαγορεύει οποιαδήποτε σκέψη για άλλες πιο ουσιαστικές κινήσεις, η εταιρεία ίσως θα πρέπει να αρκεστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα στις συγκεκριμένες θυγατρικές σε σχέση με τα σχέδια... «εξωστρέφειάς» της.