Σε έναν κόσμο όπου το παγκόσμιο χρηματιστηριακό και τραπεζικό κεφάλαιο αποτελεί τον κύριο μηχανισμό των οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων, υπάρχουν λαοί των οποίων τα κυριαρχικά δικαιώματα όχι απλά αμφισβητούνται αλλά περιορίζονται και αφαιρούνται είτε βίαια είτε μέσω των
μηχανισμών της αγοράς.
Η κρίση μας χτυπά όλους, κάθε μέρα που περνά ακούμε και νέα κανόνια να σκάνε γύρω μας. Η κυβέρνηση έχει δεχτεί απόλυτα τις επιταγές της ΕΕ της ΕΚΤ και την πίεση των αγορών, έχει ανατρέψει τις προεκλογικές της υποσχέσεις και έρχεται να ισοπεδώσει ότι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις των εργαζόμενων, από το κοινωνικό κράτος, από τα δικαιώματά μας. Aυτό δεν έγινε ποτέ, ούτε στις πιο σκοτεινές περιόδους της νεότερης ιστορίας μας. Στόχος τους είναι να μας υπαγάγουν (γιατί γι’ αυτό γίνεται όλη η φασαρία) με μικρότερη σύνταξη και με αυξημένα όρια ηλικίας.
Όμως ως εργαζόμενοι δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε, μόνο, αυτούς που επιτίθενται φανερά στα εργασιακά, συνταξιοδοτικά, ασφαλιστικά, και μορφωτικά δικαιώματα τα δικά μας και των παιδιών μας. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε και αυτούς που λειτουργούν ως Δούρειος Ίππος στο εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που στα φανερά κάνει τον φίλο στους εργαζόμενους ενώ πίσω από την πλάτη τους, διαχρονικά, βάζει πλάτη, μέσα από τους κοινωνικούς διαλόγους, να περάσει όλο το πλαίσιο της αντιλαϊκής- αντεργατικής πολιτικής (ελαστικές σχέσεις εργασίας, πάγωμα μισθών, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κ.λ.π).
Σε αυτή την πρωτοφανή επίθεση που κάνει η κυβέρνηση πρέπει να σταθούμε ενωμένοι. Αυτές τις μέρες ακούμε ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είναι προνομιούχοι. Δεν υπάρχουν προνομιούχοι εργαζόμενοι, όλοι οι εργαζόμενοι έχουμε τις ίδιες ανάγκες και γι΄αυτό πρέπει να παλέψουμε ενωμένοι ενάντια στη λαίλαπα του εργασιακού μεσαίωνα που διανύουμε και να οργανωθούμε για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής και εργασίας μας.
Οι μέρες που ζούμε επιβεβαιώνουν την ανάγκη των εργαζόμενων να απεγκλωβιστούν από σωματεία δήθεν αμόλυντα από αστικοδημοκρατικές αντιλήψεις και να συνεναίσουν όλοι μαζί στη δημιουργία ενός εργατικού πόλου όχι στα πλαίσια μιας κλειστής συνδικαλιστικής ομάδας, αλλά με δράση από την βάση των εργαζομένων. Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ με την διασπαστική του τακτική εγκαταλείπει τις πλατιές μάζες των εργαζομένων στην απάθεια και στην επιρροή του κυβερνητικού συνδικαλισμού που μόνο στα λόγια καταπολεμεί και τελικά υποκύπτει στις πιέσεις του μνημονίου και της σημερινής κρίσης.Σήμερα διαλύουν όλες τις ΔΕΚΟ ακόμη και τις εισηγμένες στο χρηματιστήριο. Ως εργαζόμενοι στη ΔΕΗ έχουμε πλούσια πείρα από τέτοιες πολιτικές πρακτικές. Γνωρίζουμε πολύ καλά ποιοι είναι εκείνοι που με την πολιτική του διαίρει και βασίλευε άνοιξαν τον δρόμο για να περάσουν οι ανατροπές στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα. Ποιοι είναι εκείνοι που μέσα από τους κοινωνικούς τους διαλόγους, συνυπέγραψαν με τα περισσότερα κόμματα
της βουλής στο πάγωμα μισθών και έσπρωξαν τους εργαζόμενους στο κυνήγι των επιδομάτων, αντί των ουσιαστικών αυξήσεων, τα οποία μαζί με τόσα άλλα περικόπτονται στο όνομα του προγράμματος σταθερότητας και ανάπτυξης των κερδών του κεφαλαίου. Επομένως είναι καιρός οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ να γυρίσουν την πλάτη τους στις πολιτικές που ενταφιάζουν τα δικαιώματα αυτών και των παιδιών τους, όπως και στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που λειτουργεί ως σύνδεσμος του κεφαλαίου και των κομμάτων του στο εργατικό κίνημα. Έχουμε την εμπειρία και τη γνώση να κατανοήσουμε ότι αντιμετωπίζουμε τα ίδια προβλήματα με όλους τους εργαζόμενους και ότι κοινή είναι η αιτία που τα προκαλεί δηλαδή οι πολιτικές που εξυπηρετούν το κεφάλαιο. Από εδώ προκύπτει και το χρέος της ταξικής μας ενότητας με όλους τους εργαζόμενους και τα στρώματα εκείνα της κοινωνίας που υποφέρουν από τις αντιλαϊκές, αντεργατικές πολιτικές.
Να είμαστε ενωμένοι, να λειτουργούμε ένας για όλους και όλοι για έναν. Τότε και μόνο τότε ακόμη και η ήττα γίνεται νίκη.
Πρέπει να πούμε όχι σε στημένες απεργίες, σε απεργίες πυροτέχνημα. Αντιθέτως προτείνω να βγούμε κάθε μέρα στους δρόμους και να διαδηλώνουμε κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Να αναγκαστούνε τα ελληνικά ΜΜΕ λόγω της έκτασης του γεγονότος αυτού και της μετάδοσής του από τα ξένα ΜΜΕ να αρχίζουν να το μεταδίδουν και αυτά κάθε μέρα και περισσότερο. Να σηκωθεί ο Έλληνας από τον καναπέ και να βγει στο δρόμο. Να ενώσει την φωνή του με τις φωνές των υπόλοιπων μέσα από ένα λαϊκό κίνημα το οποίο θα μετατραπεί σε ένα κίνημα αγανάκτησης και διαμαρτυρίας, σε ένα κίνημα πλειοψηφίας του ελληνικού λαού και θα αναδείξει και θα προσθέσει νέους επώνυμους και ανώνυμους ήρωες.
Να μας παρακολουθήσουν οι υπόλοιποι λαοί της Ευρώπης και το κόσμου και να ανάψει από εμάς η φλόγα του αγώνα και της αντίστασης.
Ας πιστέψουμε στους εαυτούς μας και ας συνειδητοποιήσουμε ότι, όπως στη ζωή του καθενός μας, έτσι και στη ζωή των άλλων τίποτα δεν χαρίζεται αλλά όλα αποκτώνται με αγώνες και θυσίες.
Αυτή η μεγάλη δύναμη των Ελλήνων όπου γης, είναι η ελπίδα μας στο παρόν και το μέλλον.
Είναι η δύναμη που κρατά άσβεστο το όραμα και τον πόθο όλων για μια καλύτερη ζωή. Με ειρήνη, ελευθερία και δημοκρατία.
Μ. ΑΝ. ΒΑΝΗΣ
Σύμβουλος επικοινωνίας πολιτισμού
Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΗ ΕΝΩΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου