ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ

 του Μενέλαου Βάνη 

Σύμβουλος επικοινωνίας πολιτισμού

Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΗ ΕΝΩΣΗ

Σ' ολόκληρη την ιστορία της χώρας πολύ δύσκολα θα βρεθεί πρωθυπουργός που τόσο εύκολα παρέδωσε την εθνική ανεξαρτησία και την κυριαρχία της χώρας του. Ακόμη και για τα προσχήματα οι εκάστοτε πρωθυπουργοί έθεταν ως θέμα αρχής την εθνική κυριαρχία. Μοναδική εξαίρεση οι κυβερνήσεις των δωσίλογων στην κατοχή. Την Τετάρτη 21/04/2010 η χώρα τίθεται επίσημα υπό νέα κατοχή, υπό νέα διεύθυνση και ο επίσημος πρωθυπουργός της χώρας το μόνο που κάνει είναι όχι μόνο να την αναγνωρίζει, αλλά και να καλεί τον λαο να σκύψει το κεφάλι για να την αποδεχτεί.

Στην ακρόπολη κυματίζει, η σημαία του Δ.Ν.Τ. και επίσημα πλέον. Ζούμε ξανά τα χρόνια  της κατοχής. Μόνο που αυτή την φορά ο πόλεμος είναι δεν είναι  ενάντια σε μια χώρα, αλλά ενάντια  στην ηγετική ομάδα των πιο ισχυρών ανθρώπων του κόσμου, των  ιδιοκτητών- μετόχων  των 6 μεγαλύτερων τραπεζών του κόσμου.

Με την υπογραφή της  δανειακής σύμβασης,  ουσιαστικά οι κυβερνώντες, παρέδωσαν  αλυσοδεμένη την πατρίδα μας  στο Δ.Ν.Τ. Με τους χειρισμούς τους, όλοι όσοι κυβέρνησαν την Ελλάδα 36 χρόνια μετά την μεταπολίτευση, ουσιαστικά συνέβαλαν στην ελεγχόμενη πτώχευσή της. Την οδήγησαν  σε ένα φαύλο κύκλο όπου θα αναγκάζεται  να δανείζεται, ώστε με νέα δανεικά να ξεπληρώνει τα προηγούμενα δάνειά της και φυσικά να μην μπορεί ποτέ να ξεχρεώσει.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Βάσει της Δανειακής  Σύμβασης  η Ελλάδα χρωστάει 30 δις. Ευρώ στο Δ.Ν.Τ. και 80 δις. Ευρώ από τις χώρες της ευρωζώνης. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Τράπεζας  Διεθνών Διακανονισμών, οι μεγαλύτεροι πιστωτές για τον ελληνικό δανεισμό είναι οι γαλλικές, οι ελβετικές και οι γερμανικές τράπεζες.
Χρωστάμε, δηλαδή, στο γαλλικό ή το γερμανικό κράτος; Η απάντηση είναι όχι. Χρωστάμε στις γαλλικές και τις γερμανικές ΤΡΑΠΕΖΕΣ.

Μα θα μπορούσε να σκεφτεί κάποιος και δικαιολογημένα, πώς είναι δυνατόν, αντί οι φτωχές χώρες να χρωστάνε στις πλούσιες, όπως θα περίμενε κανείς, να χρωστάει όλος ο κόσμος στις τράπεζες;
Πώς είναι δυνατόν όλοι οι άνθρωποι και όλα τα κράτη του κόσμου να είναι χρεωμένοι στις τράπεζες, δηλαδή σε επιχειρήσεις οι οποίες δεν παράγουν κανένα χρήσιμο υλικό προϊόν; Πώς είναι δυνατόν τα δισεκατομμύρια ανθρώπων που παράγουν να χρωστάνε σε μερικούς χιλιάδες τραπεζίτες, οι οποίοι δεν παράγουν τίποτα;

Και όμως! Οι τράπεζες  σήμερα δανείζουν εικονικό χρήμα, που στην πραγματικότητα δεν διαθέτουν, το οποίο εγγυοδοτείται με κεφάλαια που στην πραγματικότητα δεν έχουν, που κι αυτά υποστηρίζονται από τις κεντρικές τράπεζες που τυπώνουν χρήμα από αέρα κοπανιστό.

Στην αντίπερα όχθη  όμως, όποτε οι οφειλέτες δυσκολεύονται να ξεπληρώσουν τα δάνεια, οι τραπεζίτες προχωρούν με ευκολία σε κατάσχεση των περιουσιακών τους στοιχείων.

Ας μην γελιόμαστε λοιπόν. Κάθε φορά  που τα Μ.Μ.Ε. αναφέρονται  στους «κερδοσκόπους» ή στις «αγορές» ουσιαστικά αναφέρονται  στους συγκεκριμένους τραπεζίτες.

Προσωπικά πιστεύω ότι η παγκόσμια οικονομική κρίση δεν προκλήθηκε από λάθος. Δεν  αποτελεί  ένα φαινόμενο το οποίο δεν μπορεί να χειριστεί και να ελέγξει ο άνθρωπος.

Είναι προϊόν  ενός  καλά προσεκτικού σχεδιασμού από το club  των ισχυρών που έχουμε προαναφέρει .

Σήμερα βρισκόμαστε στη μέση της κρίσης,  της οποίας στόχος εκτιμώ ότι  θα  είναι η πρόκληση μιας παγκόσμιας ύφεσης  η οποία θα οδηγήσει σε γενικευμένο αδιέξοδο.

Σκοπός  αυτών των ανθρώπων  είναι να πείσουν τον κόσμο ότι η μοναδική λύση θα είναι η δημιουργία μιας Παγκόσμιας  Κυβέρνησης.

Και πώς θα λειτουργεί  αυτή  η κυβέρνηση;

Θα καταφύγει στην δημιουργία  ενός ενιαίου  νομίσματος,  το οποίο όμως  θα μπορεί να εκτυπώσει μόνο η  Παγκόσμια Κεντρική Τράπεζα, την οποία φυσικά θα ελέγχουν οι άνθρωποι αυτοί.

Εκείνο που θέλουν βασικά να επιβάλουν είναι ο αφανισμός της εθνικής συνείδησης και της ιστορικής μνήμης , για να αποδείξουν εκ των υστέρων ότι το ιδεολόγημά τους ανταποκρίνεται στην ιστορική αλήθεια. Aσκούν  ιδεολογική προπαγάνδα, που εξυπηρετεί αλλότριους σκοπούς, από την επιστημονική δεοντολογία.
Αυτές τις ιδέες προωθεί η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, η οποία χρησιμοποιεί με σατανικό τρόπο και την μαρξιστική ιδεολογία, για να πετύχει το στόχο της, όπως το έκανε ανέκαθεν. Κι’ αυτό γιατί; Γιατί απλούστατα στον προοδευτικό και αριστερό χώρο δε μπορείς να διεισδύσεις με δεξιές, ιμπεριαλιστικές λογικές. Ποια είναι ωστόσο και σε τι συνίσταται αυτή η στρατηγική: Η υιοθέτηση, διάδοση και επιβολή μιας ανοιχτής κοινωνίας από τους συγκεκριμένους πανεπιστημιακούς, δημοσιογραφικούς και πολιτικούς «εκσυγχρονιστικούς και αναθεωρητικούς» κύκλους, που διευκολύνει τη στρατηγική της παγκοσμιοποίησης χωρίς τη χρήση βίας, διασπώντας την εθνική και κοινωνική συνοχή της κοινωνίας και μεταβάλλοντάς την από συνεκτική και δυναμική κοινωνία σε αδύναμα και εύκολα χειραγωγούμενα άτομα. Βλέπουν το λαό σαν άμορφο πληθυσμό, σαν αδιαμόρφωτη μάζα.

Ήδη  εμείς ως Έλληνες, είχαμε την τιμή να  ακούσουμε την ανάγκη ύπαρξης μιας παγκόσμιας κυβέρνησης,  από το στόμα του πρωθυπουργού μας, του κ. Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ   πολλές φορές ως τώρα.

Διερωτάται λοιπόν κανείς ;

Άραγε  πόσοι από τους σημερινούς << ηγέτες>> έχουν την ίδια άποψη με τον κ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ;

Να γιατί με τόσο κόπο και τόση μανία τόσα χρόνια τα Μ.Μ.Ε. ξένα και ελληνικά χτίζανε την προσωπικότητα του. Να γιατί τα ξένα περιοδικά τον  τοποθετήσανε στους 100 στοχαστές του αιώνα μας!!!

Μα θα ρωτήσει κάποιος, πως προδικάζεις το ποιόν αυτής της παγκόσμιας κυβέρνησης ;

Κρίνοντας από τις πράξεις  αυτών που θέλουνε να μας κυβερνήσουν. Μέχρι σήμερα γίναμε μάρτυρες της πολιτικής τους σε επίπεδο οικονομικό π.χ. Ρουμανία, Ουκρανία, Λετονία, Ισλανδία, Αργεντινή  και επίπεδο πολιτικό π.χ. στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Παλαιστίνη. Οι άνθρωποι αυτοί είναι εγκληματίες. Αν δημιουργήσουν Παγκόσμια Κυβέρνηση αυτή θα είναι σίγουρα μια παγκόσμια δικτατορία.

Οι λαοί όλης της γης περιμένουν από εμάς  τους απόγονους  των αρχαίων Ελλήνων να πράξουμε ότι είναι στην φύση μας, στο DNA μας. Να βγούμε μπροστά και να  ηγηθούμε στον υπερπάντων αγώνα. Να αναδείξουμε ότι πιο ανθρώπινο έχουμε μέσα μας , την αλληλεγγύη σε όσους  το έχουνε ανάγκη. Έχουμε λοιπόν να επιλέξουμε. Θα ακολουθήσουμε τον δύσκολο δρόμο του αγώνα και της αντίστασης ή τον εύκολο της υποταγής  στο club των ισχυρών του  Τραπεζικού καρτέλ;